hap!

Wat moet je nou de hele dag op zo’n boot? De zeilen trimmen? Vaak uren lang niet. Uitkijken? We zien dagen lang geen enkele boot. Het schip sturen! Nee, dat doet de windvaan. Wat dan wel? Kleine dingetjes. Boeken (voor)lezen, spelletjes, rondje over dek (is alles nog heel?), reken-, taal-, of knopenles, kletsen, de boot opruimen en vlak daarna weer opruimen, afwassen, eten. Alhoewel, dat laatste is geen klein ding. Eten is mega prominent. Mogelijk bij gebrek aan andere prikkels (je hoort en ziet alleen elkaar en de zee, je Smartphone doet het godzijdank niet), maar waarschijnlijk ook uit survival instinct. De volledige leegte om je heen roept het in je op dat je aan calorie intake denkt. En er over praat. ‘Wat gaan we vandaag eten, en morgen, zullen we taart bakken, wat valt er te vieren ?’

De boot zit vol spijzen en dranken, zelfs na meer dan twee weken op zee. De knalgroene bananen uit SXM worden ondertussen bruingeel (en toch lekker), sinaasappels liggen nog in hun netjes naast de appels. We hebben nog wortelen, kool, courgette, prei, pompoen en aardappelen. In de afdeling houdbaar vind je kilo’s rijst en pasta, knak- en rookworsten, lang houdbare melk, wraps, tomatenpuree, noodlesoepen, zoete zooi en zoutjes, noem maar op. De koelkast herbergt onder andere zelfgemaakte yoghurt, kruiden- en strooikaas, brie, salami, wat fruit en groente en een paar blikjes fris. We kunnen zo weer stuurboord afslaan en naar de Canarische eilanden of Kaapverden varen: omkomen van de honger zullen we niet. Ook niet van de dorst. De watermaker heeft net weer even gedraaid en dus hebben we meer dan 400 liter drinkwater tot onze beschikking. Er valt dus wel te verorberen op een dag.

Vandaag begonnen we met Brinta. Tegelijkertijd kneedden we een brooddeegje voor de lunch. Daarna aten de kids een banaan en een halve appel en sinaasappel. Bij de koffie hadden we nog een speculaasje (we vinden het koud worden, snapt u) en voor de lunch zelf gemaakte worstenbroodjes en een huisgemaakte stokje met huisgemaakte tonijnsalade. Onderwijl vingen we een mahi mahi, die zichzelf morgen op de menukaart heeft gezet, met wortel-kool-rozijnen-salade en gebakken aardappelen met Franse mayo. Daarna bakten we een wortelcake, voor de 3/4 party morgen. Tijdens borreltijd aten de kids een paar stukken komkommer bij een glaasje aanmaaklimonade en snackten we een paar pinda’s bij ons blikje fris. Vervolgens werd de lasagne geserveerd, boordevol courgette en wortels. In de daarop volgende nachtwachten komt er nog wat zoetigheid op tafel.

Omdat we op één oor liggen of, zoals nu, rollen voor de wind, kost koken en verorberen veel meer tijd en dat is ook mooi meegenomen. Tsja, zo eten we ons door de dagen heen.

Om onze oerinstincten te volgen vissen we ondertussen onafgebroken. Daarbij verbazen we ons over hoe weinig we vangen. Na meer dan een half jaar vissen op zee hebben we alle technieken die we bezitten in de strijd gegooid, maar toch maar één mahi mahi gevangen. En een trieste primeur in de vorm van een zeemeeuw. De details dienaangaande zijn ongeschikt voor een blog… in ieder geval roepen de kids bij het ontwaren van een vogel weer ‘hé’ en ‘hó’, zoals Jip en Janneke dat doen in de kersenboomgaard. We mikken nog op een tonijn om na aankomst de Agape feestelijk tonijnsteak en tonijntartaar te kunnen serveren.

Ondanks onze drie zeesterren maaltijden en fantastische zeilmijlen verheugen we ons wel op een avondje uit eten in Horta en ook op een dikke ijs met twee bolletjes. En dan een avond niet afwassen… Voor watertanden is het alleen nog een beetje vroeg helaas: nog 500 mijl te gaan.