Zondag op maandagnacht, 02:30 UTC..
Ik kijk uit over een rustige zee met golfjes van een halve meter, een precies halfvolle maan erboven, sterrenhemel, grootzeil en een plotter. Die laatste ziet wat ikzelf nu niet zie, zo’n 40 mijl ten zuiden van mij ligt Frankrijk en het is nog zo’n 70 mijl naar ons volgende waypoint bij Cherbourg. We motoren maar weer eens helaas, de voorspelde 7-11 knopen is toch 6 kts geworden en bleef langer dan verwacht in ZW-hoek hangen. Langzaam draait de wind wel richting Noord en hopelijk zet de voorspelling straks door want met een 11-15 knopen NO en straks weer wat stroom op de kont zouden we zo tegen zonsopgang weer moeten kunnen zeilen! Fijn.
Engeland, dus eerst rechts kijken
Ik geniet, iedereen slaapt, ik koekeloer in de rondte, lees wat, bekijk de koers weer eens op de computer in de navigatiehoek benedendeks en mijmer wat… wat is het toch magisch om op zee te zijn, de rust, de natuur, het ritme aan boord. De kids doen ‘t goed en door een regelmatige pil is de zeeziekte uitgebleven tot nu toe, los van 1 kotsje van Minne. Die momenten met z’n 4-en in de kuip samen, alle tijd voor elkaars verhalen, grapjes, spelletjes, etc. Geluksmomenten…
kookles door dr Panda door zus Louise
op zee mag je noodles slurpen
Die hadden we volop op onze tocht van Oostende naar Eastbourne, de zon scheen, de zee was mild, we zeilden wat, we motorden wat, we sliepen en we speelden samen in de kuip, we hadden het goed. Zeker na de storm in Oostende was het fijn de wereld weer even zo te ervaren: wat kan de zee toch veranderen door wind en stroom. Maar vandaag zijn beide ons goed gezind.