BOJANGLES

Atlantic Ocean Tour 2017-2018

Iles du Salut

Het heeft even een maandje geduurd: hier eindelijk een nieuw blogje. GEZELLIGE Drukte in Suriname, belabberd internet en zelfs een tijdje buiten bereik. We lopen aardig achter. Alhoewel pasen al weer in aantocht is verhalen wij jullie hierbij van onze kerst ….

 

‘Echt veel keuze hebben we niet meer’. De meeste groenten zijn er tijdens de crossing doorheen gegaan. Op de Vagebond hetzelfde laken een pak. Gelukkig is daar nog een tonijn aan boord gegaan vlak voor we de eilanden aanzeilden, die deel kan nemen aan het kerstdiner. Naja, we zien wel, eerst de eilanden verkennen, het is pas de de 22e december en we hebben net het anker laten vallen.

 

Is het echt? Ja, het is echt. Hier ligt de Bojangles voor anker…

 

Ook dit plaatje is niet gephotoshopt…

 

We starten de zwemvijfdaagse: elke dag een retourtje Vagebond

De ankerbaai is op twee catamarans, die (dag-)toeristen vervoeren na, leeg. En dan dus onze twee boten. Wat een verassing dat er niet een hele kladder Franzosen in het baaitje ligt! Met het bijbootje gaan we met z’n zessen naar het steigertje. De kids zijn bijzonder geïnteresseerd in de tropische omgeving waar ze terechtgekomen zijn. De rennerij na het afmeren op de Canarische eilanden blijft achterwege: mogelijk heeft de initiële zwempartij na aankomst al voldoende energie geabsorbeerd.

 

We gaan op pad. Lekker in de middagzon, op z’n Hollands, maar met een tropische oplossing voor het zonnetje op het bolletje.

 

Ou la la. Non, we zullen niet naar Duivelseiland of richting Suriname zwemmen

 

We zijn nog nog niet een minuut aan land, of we zien al voor ons onbekende knaagdieren die zich tegoed doen aan kokosnoten. We googlen ze later als agouties. Daarmee is dan ook ongeveer alles over deze iets schuchtere beesten gezegd, maar goed, we vinken ze af. Meteen daarna storten de kids zich op kikkervisjes. Ook nieuw!

 

Juist, typisch een agouti

 

De start van een experiment: kikkervisjes houden op de boot. We voelen ons heuze Freeks (in het Wild)

 

Aap type I: Doodshoofd-versie

 

Aap type II: Ouwe-lulle-hoofd-versie

 

Kent U ook de draagmier, de verschrikkelijke draagmier? De verschrikkelijke draagmier waart rond!

 

Zee-leguaan. En dan missen we nog foto’s van papegaaien, fregatvogels, schildpadden, tropische visjes, padden en vele insecten. En volledig ontbrekend (op de boot): muggen!

 

Het eiland, Ile Royale, is volledig groen. Palmbomen omzoomen de kustlijn, wat hoger op het eiland zijn er ook loofbomen. De kustlijn zelf bestaat uit basalt, waarop de oceaangolven kapot slaan. Als we een kwartier gelopen hebben komen we de eerste bebouwing tegen. Het is het gerestaureerde huis van de baas van de bajes. Cellencomplexen van de beruchte gevangenis zien we niet, maar we krijgen wel mooi uitzicht op het bekendste eiland van de drie eilanden: Duivelseiland. Het is niet begaanbaar via de zee. Gevangen, bewaarders en alle voorraden werden per kabelbaan erheen vervoerd.

 

Duivelseiland

 

Het zeestraatje dat door stroming, branding en honderden haaien onbegaanbaar was voor de gedetineerden. Huh? Haaien????? Dat lazen we pas in Suriname. Wij hebben heerlijk gezwommen in de ankerbaai… (en van die haaien geloven wij dan ook niets. Wel ijzersterk fabeltje om ontsnappingspogingen te minimaliseren).

 

Hier liep het kabelbaantje

Na de wahoo tot viskoekjes te hebben omgevormd gaan we heerlijk relaxed slapen. Geen wachtjes!

Op dag twee is het weer weer ‘ouderwets’. Squalls met bijbehorende neerslag en wind maken de start van de dag aan boord traag. Je blijkt er desalniettemin prima naast de boot in te kunnen zwemmen, stortregen. Als de zon doorbreekt zetten we de expeditie naar Ile Royale voort. Nu vinden we de cellencomplexen wel en we huiveren bij de gedachten aan hoe hier 70.000 mensen hun (laatste) dagen doorbrachten. Cellen zonder daken (bewakers patrouilleerden bovenlangs) en cellen zonder licht, de hitte, de neerslag, de eenzaamheid en troosteloosheid.

 

Kestwandeling en kikker-vis-expeditie (vandaar het emmertje)

We zoeken eindeloos naar een niet door agouties aangeboorde kokosnoot. Vinden we niet. Wel bv een reuze pad op ons pad.

 

Het voormalige ‘atelier’. Wie er gezellig zaten te klussen vermeldt het bordje niet…

 

Minder knus: de isolatiecellen

 

Zoekt u even op de film ‘Papillon’ om te bedenken wat Jesse aan het bedenken is

 

Hier de link: Papillon

 

Gewoon cellen…

 

Hier dus. Luxe versies met een dak en daglicht.

 

Twee (Bretonse) boeven

 

Dan ontdekken we moderne cellen: hotelkamers voor de paar gasten die hier vrijwillig een nacht doorbrengen. Het bijbehorende horeca gedeelte is zoals te verwachten uitgestorven en ademt vergane, ja, vergane iets. Glorie in ieder geval niet.

Tevreden zien we af van de optie hier het kerstdiner te nuttigen. Dat kunnen we aan boord op onze restanten vast lekkerder en zeker goedkoper!

Het kerstdiner, de volgende dag, wordt een prachtig feest. Op zee hebben de kids al een tafelkleed geknutseld met gefixeerde tafelschikking. We hebben kerstverlichting binnen en buiten, kerstmuziek en vier gangen! Hans en Roos toveren ‘drie bereidingen van tonijn’ op tafel.

 

Kertsburrel

 

Kerst-veurgerecht

 

Kerst-heufdgerecht

 

Wij maken er onszelf gemakkelijk vanaf met gekookte aardappelen en vlees uit blik. Maar dan dus wel met oma Mieke’s befaamde ‘draadjesvlees’ en vette jus. Sperziebonen uit blik omwikkelen we met bremzoute ham uit Spanje en zo lijkt een en ander toch op een kerstklassieker. De dubbel gebrande crème brule a la Vaquebonde vorm een overheerlijke afsluiter. Tussendoor hebben we zelfs nog tijd voor het Bouwmeester ‘hoewashetjaarrondje’. Zo’n vertrouwd gevoel, tijdens de kerst, met verse vrienden, dat hadden we een paar maanden geleden nooit kunnen bedenken.

 

 

Uitzicht op St. Joseph.

Op eerste kerstdag doen we St Joseph aan. Het Vreemdelingenlegioen heeft er een soort veteranenvestigingetje, maar het was er op een solitaire bewaker na, volledig uitgestorven. We doen als kerstwandeling een rondje eiland. Aan de noordzijde ontdekken we een zandstrandje. Het wordt van de inkomende golven afgeschermd door een ring van basaltrotsen. Er is een babyzeetje dat om de zoveelste golf bijgevuld wordt met vers zeewater. Er schieten visjes doorheen en niet snel later ook twee paar blote billen.

 

Langs de zee loopt een keurig onderhouden wandelpad

 

Dan ontdekken we een briljant strandje

 

mini-meer naast mega-oceaan

 

Tarzan en Tarzan

 

 

 

Aap type III: slingerapen

 

Beet!

Op tweede kerstdag lichten we het anker na de zoveelste zwempartij. Het wordt ons te druk in de baai. Er zijn wel twee andere boten gearriveerd…

Voor de achtervolgers hier nog enkele wenken:
– Zie voor een pilot van de kust tussen Frans en Brits Guyana deze (gratis te downloaden) pilot: pilot Iles du Salut en Suriname )
– check ff een zeestroomkaart voor een efficiënte aanlooproute gedurende de laatste 400 mijl. Je krijgt wat tegenstroom maar ook weer stroom mee. Wij voeren iets zuidelijk van de rhumb line voor de minste tegenstroom.
– wij liepen probleemloos aan vanaf het noordwesten, maar zuidoostelijke aanloop is ook waarschijnlijk ook prima. De stroom is langs de kust richting het westen. Tussen de eilanden door varen is geen optie! Heel ondiep, rotsen, veel stroom.
–  We hebben niet ingeklaard want we vonden ons als Europeanen (je kan zonder extra kosten bellen en internetten met je NL abonnement) daartoe niet genoodzaakt.
– Wij ankerden probleemloos. De bodem is zanderig, houdt redelijk goed, maar in een pittige squall met daardoor (ongebruikelijke) golven uit het zuidoosten loop je de kans te gaan krabben. Je kan overwegen een mooring te pakken (let op de diepte). Sommige moorings worden gebruikt door toeristen catamarans.
– Op weg naar Suriname heb je 1 a 2 knopen stroom op de kont. Wij volgden min of meert de 20 meter diepte-lijn. We kwamen voor de Surinaamse kust (tussen kerst en oud en nieuw) enkele vissers tegen en een paar fuiken. Als je Chinees goed is kan je over de VHF met de vissers proberen te communiceren. Een alternatief is simpelweg uitwijken.
– We kwamen in de schemer de Suriname rivier op en ankerden bij ‘Visserskampen’, in de monding, ruim buiten de goed betonde geul, een meter of 50 tot 100 uit de kust. Was fantastisch, bladstil, rustig water. Zet ruim licht aan want een ankerende zeilboot lijkt er niet allerdaags.
En last but not least: Hans en Roos, dank weer voor mooie en leuke foto’s!

Next Post

Previous Post

7 Comments

  1. Mieke en Dic 27th January 2018

    We hebben inderdaad “even” moeten wachten, maar we hebben dan nu ook extra genoten van jullie mooie resumé van het verblijf bij Iles du Salut, geïllustreerd met prachtige illustratieve foto’s.
    Ga vooral zo door!!

    De technische wenken voor de achtervolgers zullen wij zeker ter harte nemen 🙂

    Kussen, Mieke en Dic.

  2. SybAn 27th January 2018

    Eindelijk weer een blog. We vergingen hier bijna van de (lees)honger 😉 Heerlijke foto’s ook! Liefs!!

  3. Omi Ineke 28th January 2018

    Wat is het weer een fantastisch verhaal met schitterende foto’s waarop alleen maar schitter-ogen te zien zijn……….wat voelt dat heerlijk voor ons….wij genieten mee, zitten hier te glimmen …….en zien natuurlijk uit naar de volgende verhalen!
    Een hele klus voor jullie en superleuk voor ons!

    En fijn dat er zo af en toe weer een appje komt!
    En ook ….geen bericht goed bericht, hoor……hoewel het na een dag of 5 media stilte even ging kriebelen na de ervaring van 6 maanden bijna dagelijks (soms meerdere keren) een bericht te ontvangen.
    Heel veel liefs voor alle 4 …………ook van Bart, Ineke

  4. Piet en Sarienske 28th January 2018

    Wat ontzettend leuk jullie verhalen weer te lezen en de foto’s te zien. We keken er gewoon naar uit! Liefs.

  5. Els van Hensbergen 28th January 2018

    Heerlijke verhalen en wat een prachtige foto’s.
    Fantastisch dat jullie zo genieten.
    Ga zo door:)
    Groetjes ook van Rob

  6. Tosca 29th January 2018

    Geen probleem om even terug te gaan naar kerst 2017, zeker niet met deze mooie verhalen en avonturen!! Ben benieuwd naar jullie volgende verhalen. Xx

  7. Pieke en Martine 31st January 2018

    Heerlijk verhaal weer! En n rondje tijdens t kerstdiner :-), heerlijk ca! Gewoon doorzetten! Wie had de gouden ui?

Leave a Reply to Els van Hensbergen Cancel reply

© 2024 BOJANGLES

Theme by Anders Norén