Antigua and Barbuda

Hier een restant van de Carieb: een blog over de laatste twee eilandjes die we aandeden voor we naar SXM voeren om de oceaan weer op te gaan.

 

Van Dominica naar het noorden varend zeilen we langs Guadeloupe. In de nacht zien we het eiland, van veel lichtjes voorzien, scherp afgetekend tegen de sterrenhemel aan stuurboord liggen.

Weer een zeestraatje verder doemt in het ochtendlicht Antigua op. Het stond niet per se op onze wishlist, maar bij nader inzien vonden we het de moeite waard dit eiland aan te doen. We lazen over mooie baaitjes achter riffen in het noord(-oosten) en bovendien bleek een deel van de Danielle/Groote Beer bemanning rond ons verblijf in de regio deel te nemen aan de Antigua Classic Race. Te gezellig!

Via de westkant zeilen we langs het eiland naar noord Antigua. Waar de zee boven niet al te diep wit zand golft wordt het water intens blauw en onwaarschijnlijk mooi. De blik op de zee neemt ook meteen de vislijn mee en daaraan ontwaren we een serieuze barracuda.

 

Vanwege de in dit deel van de Carieb alom vertegenwoordigde Ciguatera is deze ‘beet’ geen goed nieuws. De vis dient ons schip per ommegaande te verlaten. Het van de haak af krijgen van de joekel die vanwege forse kiespijn niet zijn meest coöperatieve ochtend heeft, valt niet mee. We hopen dat hij na de tewaterlating alsnog een redelijke dag heeft, al zou het ook kunnen dat vermoeidheid na de worsteling deze predator naar prooidier transformeert …

Via een dun en zowaar betond geultje varen we langs Long Island naar Great Bird Island. De eerste verrassing is dat het er enorm rustig blijkt: een bootje of 5. En ook blijmakend is de schoonheid van het eilandje en de omgeving. Het water is super helder, een rog poseert naast het anker, de flora is wat dor maar toch heel mooi en de strandjes zijn wit.

 

In de loop van de ochtend blijkt Antiguaans toerisme de eilandjes een paar uur te bevolken, maar in de middag worden alle Amerikanen in oranje zwemvesten gehuld en weer aan boord gehesen van de toeristenboten en horen we de vogeltjes weer fluiten.

 

 

 

 

 

.

 

 

 

 

 

 

 

 

Na een dag of vijf vakantiegevoel halen we het anker op en varen counterclockwise naar Falmouth Harbour. Langs de westkust zeilen we onder hoger wal in het mooiste blauwe water dat we ooit gezien hebben. Later, in het zeegat staat een onaangenaam flinke chop en voor de finale zetten we de motor bij. En ook nu weer wordt er tijdens de eindspurt gebeten in de lure: we verwelkomden een bescheiden kingfish/wahoo aan boord. Lekker!

 

 

 

Het contrast met noord Antigua kan niet groter zijn. De ankerbaai ligt propvol, onder andere met mega jachten. Op de kaai is het bovendien een drukte van belang in verband met de Antigua Classic Yacht Regatta. We kijken onze ogen uit. Van diezelfde ogen vallen even later de schellen als we de plaatselijke tarieven in de supermarkt gadeslaan. Het meest mogelijk ongeïnteresseerde personeel rekent dikke US dollars af voor de onbenulligste artikelen. ‘Verse waar’ blijkt tekenend voor de wereld hier: achterlijk duur, shiny van buiten en soms ietsjes rot van binnen.

 

 

Net niet helemaal fris van binnen blijkt ook de ‘The Blue Peter’ waar ik op uitnodiging van Tijmen en Tim van Rootselaar een wedstrijd op mee mag zeilen. Met hun crew van een mannetje of tien (vrienden) zeilen ze deze klassieker in een paar dagen naar de eindoverwinning. Daarvoor wordt het schip wel even op eigen wijze getuned en daar blijkt deze prachtige glimmende houten huurbak toch net iets te gammel voor. De pomp draait overuren om het geheel drijvende te houden, maar het doel heiligt de middelen en over all de eerste plaats halen lukt niet als de mast los staat. Wel met een licht kierend onderwaterschip blijkbaar. Het is een fantastische ervaring tussen de tientallen klassiekers op zee te verkeren in de brandende zon en in een spetterende spray. Wat een ongelofelijk bijzondere kans gunden de van Rootselaars et al mij! Dank mannen!

 

 

 

We vervolgen het rondje Antigua door tegen de klok in verder te varen naar het noordoosten. Daar varen we naar Long Island, in ‘Nonsuch Bay’. Wederom is het rustig en prachtig. We liggen voor de verandering aan een (gratis) mooring en genieten van de ruimte en de rust. Desalniettemin is het super gezellig als een paar dagen later de Dingo de baai binnenvaart. Ze hebben om de hoek, iets meer naar buiten, een nog rustiger plekje gevonden. Zo liggen we nog een paar dagen samen en genieten de kinderen en wij van spelen en borrelen.

 

 

 

 

 

 

Met een lekker bakstag windje completeren we onze ronde rond Antigua en jakkeren richting Barbuda. Het is een dagtochtje naar een volledig andere wereld. Het eiland is volkomen vlak en langgerekt en, in tegenstelling tot Antigua, volledig verwoest door orkaan Maria. De zee is blauw, het strand is wit, de bomen en huizen zijn weg.

 

 

 

 

Voorheen lag er binnen het eiland een lagune die min of meer afgesloten was van de oceaan. Door de orkaan is het duin dat de lagune afsloot weggeslagen en kunnen we met de dinghy naar ‘het stadje’ varen. Zeiknat komen we er aan. Van de paar duizend mensen die er wonen zijn er net een kleine 500 terug als wij Barbuda aandoen en is er weer 1 winkeltje open. Net als in Dominica spreken we alleen maar positieve en veerkrachtige mensen die een half jaar daarvoor door de hel zijn gegaan. Indrukwekkend.

 

 

 

Omdat er niets meer rest van het dorpje rest ons niets dan van elkaar te genieten en het strand. We beseffen dat dit de laatste uren zijn in onze reis waarin er niets en niemand om ons 4 heen te zien is. Het is onbeschrijfelijk fijn. Een paar dagen dobberen we vrijwel alleen voor de kust aan kilometers wit strand. We deinen een beetje in een rustige swell en kunnen dagen achtereen onze ogen niet geloven. Hoe ontzetten mooi zijn deze witte, soms licht roze stranden, hoe helder is het water, hoe prachtig zijn de roggen die we uit de zee opzien zien springen.

 

 

 

 

 

 

Maar ook nu is het weer fijn en gezellig als er bekenden aankomen: de Agape, die we gezegd hebben dat het hier fantastisch is, ankert ook aan het strand en voor de kinderen begint een nieuwe zwem- en strandfestijn. We maken fikkies en roosteren kip, worstenbroodjes en marshmallows, we borrelen en doen kunsten in de zee. Wat een supergezellige topvakantie binnen onze reis weer!

 

 

 

‘We gaan vanmiddag anker op, richting Sint Maarten’, spreken we met de Agape af. ‘Of toch niet? Nee, nee!’ We stellen onze laatste etappe binnen de Carieb nog maar een dagje uit. We kunnen dit paradijs nog niet achter ons laten. Ook al laat de verwoesting door een orkaan niets aan duidelijkheid te over: vanaf 1 juni wil je hier zéker niet meer zijn…