BOJANGLES

Atlantic Ocean Tour 2017-2018

Kaapverden. Van goud tot fout

chronologisch niet kloppend nu pas een verslag van ons verblijf te Mindelo…

Kaapverdië. Met een dubbel gevoel verlaten we begin december de eilanden waar we een dikke drie weken gelegen hebben.

We beginnen ons verblijf met afscheid nemen van Diederik. Haas en ik maken een taxi-tour, doen daarna een caipirhina-tour (a la Haas, ga op de muziek af), en met z’n vijven gaan we we gezellig uit eten. Uitzwaaien moet helaas ook gebeuren. Dag Haas, dank Haas!

 

 

Heerlijk, feestelijk, was de vakantie met Dic, Mieke en Sanne in Mindelo. Na Dic en Sanne bijna een half jaar niet gezien te hebben, was het superdeluxe een paar weken de tijd te hebben met z’n zessen, bij te praten, met elkaar de eilanden te verkennen en (Sinterklaas)feest te vieren.

 

 

We hadden allemaal geen idee wat we verwachten konden van Mindelo en omgeving, de berichtgeving was nogal wisselend. Een rondrit in de pick-up met Ivan, de taxichauffeur (betrouwbaar, stipt, vriendelijk rijdend, bel hem op +2389814561) gaf daarom een mooie start.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Verde?

Sao Vicente is vulkanisch, regelmatig vrij dor en voorzien van her een der een strandje. De Monte Verde was dit jaar weinig verde omdat de regentijd nogal zonnig en met name droog was geweest. De oogst stond er triest verdroogd bij. De cactussen deden het echter geweldig en het uitzicht op de rest van het eiland en de omliggende oceaan was majestueus.

Strand

We vermaakten ons met slenteren door het stadje, Mindelo, gebruik maken van de plaatselijke horeca (goede caipiriha’s!) en capriolen maken in het zwembad van de hotels van de familie en het perfecte plaatselijke witte-zand-strand. Louise zwemt af en haalt onder supervisie van Bondsafgevaardigde oma-Mieke het ‘Bojangles-Zwem-Diploma’.

 

 

sint

Heel bijzonder was dat Sinterklaas langskwam. Daar was wat gelobby aan vooraf gegaan, maar de Goedheiligman was bereid gevonden middels de ‘Wereldreispiet’ het appartement van de familie te laten bezoeken, niet nadat er flessepost uit Spanje aangespoeld was en er kado’s gestrand waren.  Het Sinterklaasjournaal had ons al in de juiste stemming gebracht en de avond zelf, met door de kids gebakken pepernoten, was ouderwets gezellig.

 

 

verde !

Een uur varen -per voormaals Doeksenboot de ‘Oost-Vlieland’- van Sao Vicente ligt San Antao. Wederom met de pick-up deden we een tour. Het was frappant hoe anders dit eiland was. Hoger, woester, groener, ongelofelijk indrukwekkend mooi. Caatje en Sanne raakten ogenblikkelijk geïnspireerd en keerden een paar dagen later terug om een paar uur te wandelen door en langs een prachtige groen begroeide slapende vulkaan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ondertussen lag Bojangles aanvankelijk in de haven.Met als buren Rob en Agnes van de ‘Rings’ hadden we een paar dagen ons eigen Hollandse hoekje. Rob verraste de kids dagelijks met zelfgemaakt ijs, met smaken op verzoek. Er dreven nu zelfs Sinterklaaskado’s door de haven, passend bij de overboord geslagen pakketjes van de pakjesboot, cf de story-line van het Sinterklaasjournaal. De kids en wij genoten.

 

 

 

 

 

Het feest te Mindelo werd compleet toen ook de Vagebond aangezeild kwam. Een paar dagen later vonden we ons zelf terug, met op beide boten ook ouders aan boord, in een baai om de hoek van Mindelo (Baia da Fateixa, uurtje varen op de genua, prima ankergrond) om te snorkelen in het heerlijk warme oceaanwater. Verwende duikers zouden er verveeld kunnen raken, maar wij waren blij verrast door een morene, trompetvissen, triggerfish, diverse wild gekleurde exemplaren en her een der een schildpad. Perfect snorkelstekkie voor de kids.

 

 

 

 

 

 

 

 

Nacht

Dat was de zonnige zijde van de Kaapverden. Toen werd er, terwijl wij ondertussen ook voor anker lagen in de baai (goede grond), naast ons ingebroken in de Vagebond. Hans en Roos waren ontzettend veel waardevolle en belangrijke spullen kwijt, en minstens zo belangrijk, hun gevoel van veiligheid… Bij ons sloeg de schrik ook toe: de idylle van de baai in Mindelo was voorbij. Nog veel erger werd de schrik toen Peter, Monique en Femmie aankwamen uit Praia, waar ze beroofd en gemolesteerd waren. Opeens stapelden de verhalen zich op. Inbraak in appartement, bijboot weg, strandspullen verdwenen etcetera…De Kaapverden verloren langzaam maar zeker hun gouden randje en kleurden steeds donkerder. Toen ook nog onze lieve familie weer op het vliegtuig stapte, was het de hoogste tijd het anker te lichten.

Hop!

We hopen enorm dat de autoriteiten de ankerplaatsen weer veilig kunnen maken.

Aan lichtingen zeilers na ons die richting Suriname koersen (en doe dat, Suriname is fantastisch!) en niet rechtstreeks vanaf de Canarische Eilanden willen varen, zou het te overwegen zijn om bijvoorbeeld de haven van Mindelo te gebruiken als simpele hop. Aanleggen, uitrusten, voorraden aanvullen (verse producten waren op de Canarische Eilanden veelal van betere kwaliteit), zo nodig diesel en water bunkeren, trip maken naar San Antao, weergat afwachten en weer door.

Een goed alternatief voor de Kaapverden lijken Senegal en de Gambia. Lees het blog daarover van de Liefde bijvoorbeeld. Voordeel is tevens dat de windhoek, op  weg naar Suriname, vanaf de Gambia/Senegal over het algemeen gunstiger is dan vanaf de Kaapverden.

 

TOEGIFT

Om niet in mineur af te sluiten hieronder een foto-toegift van de Kaapverden en Kaapverdianen die Dic maakte. Let wel, hier boven staan ook foto’s van Dic (en Sanne), maar die voegden we tussen de familie kiekjes. Hieronder het echte fotowerk. Geniet!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Next Post

Previous Post

8 Comments

  1. Chantal 6th January 2018

    Prachtige foto’s van Dic! Leuk om dit ontbrekende stukje van jullie reis nog even terug te lezen en de familiehereniging in beeld en verhaal te zien! Fijne reis in Suriname en laat even weten als je Trinidad en Tobago aandoet want mijn vriendin Tania wil jullie graag verwelkomen!
    Liefs, Chantal
    ps. Gijs is heeeeel jaloers op het zwemdiploma van Louise…. hier nog elke week drama met de zwemles..

  2. Sanne 6th January 2018

    Lieve Familie,

    Wat leuk om een impressie van onze heerlijke tijd bij jullie nu op het blog te lezen en te zien.
    Het was super dat we op deze manier echt een kijkje kregen in jullie dagelijks leven op de boot. Om te zien hoe goed jullie het met elkaar hebben, hoe perfect jullie op elkaar in gespeeld zijn en ook om te zien hoe goed het Louise en Minne doet om jullie steeds bij de hand (letterlijk en figuurlijk) te hebben.
    Het was een voorrecht om jullie 2,5 week mee te mogen maken op deze relaxte manier en zoveel te kunnen spelen met Louise en Minne. Hun ongeduld om in het zwembad te mogen springen, er eigenlijk niet uit willen terwijl ze bibberenden en paars aanliepen. Hun opwinding over Sinterklaas en de Wereldreispiet, het genieten van opa en oma om hen heen, het aandoenlijke lezen van Louise, de slaperige koppies na het ontwaken, het avontuur van het samen zitten in de achterbak van een stoere wagen, het handje van Minne in de mijne tijdens het snorkelen en ga zo maar door.
    Ook de dag samen wandelen met Caren was heel bijzonder, bijzonder om dit samen te delen en ons te verwonderen over de pracht van de natuur en elkaar aan te moedigen als het zwaar werd om uren flink bergafwaarts te lopen. De dag erna was gedeelde spierpijnsmart halve smart.
    Het zien van een hamerhaai, vliegende vissen en dolfijnen was onverhetelijk.
    Heel veel dank voor het gulle delen van dit bijzondere familie-avontuur!!

    Dikke kussen, Sanne.

  3. Sanne 6th January 2018

    De pracht van de natuur bedoel ik natuurlijk 🙂

  4. Omi Ineke 7th January 2018

    Ach wat is dit weer bijzonder om te zien en te lezen.
    We hoorden van Dic en Mieke al heel veel prachtige verhalen en kregen ook al foto’s maar hier zo alles onder elkaar te zien en lezen is weer een feest! DanK! En ja ondertussen spraken en zagen we elkaar al even via de social media en begon het nieuwe jaar dus ook heel dierbaar…..waarbij jullie 4 uur later kwamen dan wij en in een werkelijk grote tegenstelling; de hitte en het geknal in Paramaribo t.o de kou en de stilte in een dorpje in het Engadin gebergte in Zwitserland…………maar de ‘verbinding’ was er!
    We zijn benieuwd naar jullie verdere doelen en avonturen!
    Dikke kussen voor alle 4
    BenI

  5. Mieke en Dic 7th January 2018

    Ja wat was het heerlijk samen te zijn met jullie!! Zo fijn dat er tijd genoeg was om niet te hoeven haasten en plannen, alle rust te hebben om bij te praten.
    Te genieten van jullie generositeit op alle gebied, lief koppel!
    En dan die ukken, die al bijna geen ukken meer zijn…
    Weer te horen: “oma ik heb gepoehoept” en dat dan minstens drie per dag p.p. met de “passage” in deze landen. Ik maakte ineens een grote inhaalslag!
    Het samen kletsen, hen kunnen verwennen, Louise al echte verhaaltjes horen voorlezen, zeebonkje Minne zien stuiteren in het water, hen afdrogen en weer insmeren met factor 50, alles zo dierbaar en onuitwisbaar in mijn hoofd.
    Dank lieve twee voor die heerlijke vakantie die jullie ons lieten meevieren!

  6. Ineke 7th January 2018

    Tja, wat moet ik daar nog aan toevoegen. De stralende gezichten van Mieke en Dic bij hun verhalen over jullie en vooral over de kinderen. Fijn dat jullie het dieventuig bespaard is gebleven. Laat ons nog genieten van jullie geweldige verhalen en foto’s.
    Veel liefs,

  7. Martine 7th January 2018

    Lieve luitjes. Wat heerlijk om weer zo’n heerlijke blog te lezen en zulke mooie foto’s te zien. Heerlijk dat jullie het zo goed hadden met Diederik en de familie! Geniet van de overkant van de plas. Dikke kus uit Utrecht!

  8. Emy 12th January 2018

    Wat een prachtige foto’s! Jammer van het donkere randje, hoop dat jullie toch fijn terugkijken. Heel veel groeten vanuit hier en veel plezier natuurlijk!

Leave a Reply

© 2024 BOJANGLES

Theme by Anders Norén