BOJANGLES

Atlantic Ocean Tour 2017-2018

Go Tobago!

Bojangles dobbert in een prachtige baai, hoog en knalgroen omzoomd, her en der fel gekleurde huisjes langs de heuvels, een bonte verzameling vissersbootjes ligt in azuurblauw water langs de kust, brekertjes versieren een strandje, een loom stadje zindert in de hitte. De kinderen springen eindeloos van de boot de zee in, zwieren aan een lijn aan de giek, toeteren opgewonden door hun snorkeltjes als ze tropische visjes rond de kiel en ankerketting zien zwemmen. Tobago!

 

Om het 17e eeuwse Caribische gevoel te optimaliseren zetten we vanaf Suriname koers richting ‘Pirates Bay’. Dat klinkt toch echt serieus Caribisch vinden we. Met de ebstroom mee spoelen we de Surinamerivier af en de oceaan op. Het voelt wat onwennig na een maand lang geen golf gezien te hebben.

Scherp aan de wind zeilen we vanaf de mondig van de Suriname rivier door de ondiepe zee, met soms maar een meter water onder de kiel. Geheel vertrouwd zien we in de verte de Vagebond varen. We hebben nogal wat tuig op staan in de toenemende wind, dus lopen lekker in: de vlagen worden steeds harder, tot 25 knopen en met een knik in de schoot levert dat het betere zeilwerk op. De Bojangles stuift voort en voelt zich duidelijk in zijn/haar element. Golven spatten opzij en in de kuip zitten we op een enkele vergissing na verbazingwekkend droog.

Prima tijdverdrijf op zee en je kan er niet vroeg genoeg mee beginnen: selfies maken!

Toch vinden we het al snel weer welletjes. We kiezen voor extra comfort en sparen van het tuig dus reven het grootzeil dubbel en passen de voorzeilen aan. De basis wordt gevormd door het kotterfok waar we een puntje of meer genua bijrollen. Vooral het varen met een ongeveer 10 tot 15 m2 genua, die daarmee functioneert als een soort kluiver, roept bij ondergetekende akenzeil-enthousiasme op. Harry Hydrovane kan het ook waarderen want we worden er minder loefgierig door en de boot ligt er stabiel op zonder bij harde vlagen streken uit te halen. Helaas zijn de golven niet erg relaxed en staat de stroom in het eerste deel van de overtocht meer tegen dan mee. Louise is al snel verbazingwekkend fit, maar Caatje kan de omstandigheden niet waarderen. Op het SSB netje wordt ze daarin gesteund door de Vagebond en Agape (die een dag eerder vertrok): waardeloze zee, rotgolven.

BJ in de groove: kotterfok en genua als de wind zakt tot 15 kts

 

zo dus

De nacht valt in en dat valt amper op. Voor het eerst sinds juli, menen we, varen we met volle maan. En dan meteen blauwe maan, rode maan, supermaan, naja, bijzonder veel maan. Fantastische beleving en uiterst relaxed. Louise, die traditiegetrouw haar eerste nacht op zee in de kuip slaapt moet zelfs een knuffel op haar hoofd leggen ter verduistering, zo helder schijnt het hemellichaam. Als de maan ondergaat komt de zon op. We hebben een soort pooldag met 24 uur licht achter de rug.

 

De zon wisselt de maan af

Na het derde etmaal varen zien we ’s ochtends vroeg Tobago opdoemen. Het ligt majestueus groen en grillig in de oceaan. Met inmiddels ruim 2 knopen stroom op de kont ronden de noordpunt en horen de vertrouwde stem van Rob van de Agapè al over de VHF: we worden secuur binnen geloodst in een vrijwel verlaten baai, alleen de Dingo en Agapè liggen hier.

 

Land-in-zicht-pannenkoek-ontbijt

We droppen het anker op 18 meter diep water. Komt de 65 meter ketting eindelijk van pas! De baai is nog rustig, maar dat zal de komende dagen veranderen. De zee wordt ‘rough’ volgens het weerbericht dat we in een plaatselijk restaurantje oppikken en dat herkennen we een paar dagen later duidelijk.

BJ in het midden (van de foto)

 

IJssalon rechts, BJ uiterst links

 

Een verfrissend buitje passeert vrijwel dagelijks

 

We worden goed in regenbogen spotten

 

De eerste dagen zijn echter uiterst kalm. De zon schijnt, de swell is minimaal en het water in de baai helder. De heren van de Dingo zien roggen en als we zelf ook gaan snorkelen blijkt de onderwaterwereld hier uiterst gevarieerd en mooi. Een uurtje kan ik ook buddy zijn met Martin, die gaat duiken en kan zo een enorme morene en later een schildpad van dichtbij aanschouwen. We duiken vrij ondiep, rond de 6 meter en dat kunnen de oren net aan. Ook mooi is paar keer ‘free diving’ met Robert die met zijn zoon speervist. Hij blijft eindeloos onder water, Hans en ik kijken af en toe een minuutje mee. We (ze) vangen zowaar een en ander!

 

Een snapper, door Sebastian onder een steen vandaan gespeervist

(is je Deens goed: hier een leuk verslag van de onderneming waarbij deze vis het leven liet en meteen een tutorial voor als je dit ook wil gaan doen)

 

Een iets vrediger expeditie: Team Cousteau scheurt door de baai op zoek naar de mooiste-vissen-stek

 

Bij de ingang van de baai wordt een mooie lokatie gevonden

 

Minne en Jesse gaan op zoek naar Nemo

Ondertussen klaren we in. Hilarisch genoeg moeten we ‘overtime fee’ betalen omdat we buiten kantooruren het anker lieten vallen. Een kleine invuloefening later is eea geregeld en zijn we vrij te gaan en te staan waar we willen op dit uiterst vriendelijke eiland.

Met Hans en Roos springen we in een minibusje dat ons naar de hoofdstad, Scarborough, brengt, We rijden meer dan een uur over zeer steile weggetjes, door mooie natuur en met prachtige uitzichten. Het stadje zelf staat in het teken van de opbouw van Carnaval, later in de week en hadden we makkelijk kunnen skippen: erg bijzonder is het niet.

Uitzicht vanaf het fort van Scarborough. Interessant zeg, met name die squall die eraan komt, Reven!

 

En snel schuilen jongens!

Aan onze baai ligt ‘Charlotteville’. Piraten zien we er tot verdriet van de kids niet, maar wel bijzonder vriendelijke bewoners. Grote bossen rastahaar sieren de mannen, de dames hebben vrijwel allen coup-kort. Er is een groentestalletje, supermarktje, rotiwinkel, ijsshop en het belangrijkste: een biep met wifi. De boten-kids die met ons in de baai wonen doen er school. De ouders mailen en bloggen. Omdat de wind nu serieus is en de golven buiten de baai de drie meter hebben bereikt, rollen de schepen als dollen en is de plaatselijke biep een mooi toevluchtsoord.

 

Kinderen en hun onderwijzers op weg van biep naar boot

 

Hans voorziet in de naschoolse opvang. Geen kind wil saves nog naar huis.

 

Alhoewel, ‘thuis’ is het ook fun: apenkooien!

 

Schmink houdt het hier maximaal dertig minuten uit.

 

In de middag hebben alle scholieren een stuk minder last van de deining en wordt er volop gezwommen, gedoken, gesupt en in de branding van het strandje gespeeld. Met de bijboot het strand aandoen blijkt nog niet eenvoudig. Na een zeer geslaagde baai-BBQ, waarbij ook de net gearriveerde Denen van de Calle II meedoen, neemt een breker de dingy van de Dingo mee. Minne zit er net in en wordt met bootje en al gebeacht. Hij schrikt even maar bouwt binnen een mum van tijd zijn slachtofferschap om naar heldendom (‘ik heb het bootje snel weer recht gelegd’) en verwerkt zo zijn avontuur sneller dan de volwassenen die getuige waren.

 

Olympische demosport: Synchroon Beachen

 

Brekers, Beachen, BBQ

 

Minne zwemt al vaak met kikker, schaar, potlood, maar maakt op zee wat minder zwembandloze uren dan in het zwembad… Maar hier ligt onze surf-dude met zijn plankje klaar om een dikke roller op te pikken

 

En zo eindigt dat dan. Niet niet alleen een liter water achter de kiezen, ook een kilo zand rijker…

 

Louise en Roos peddelen de hele baai door en kunnen straks thuis in één keer afzwemmen voor B t/m F

 

De meute spot ‘grote golven’.

‘Len’ levert van alles. Dagtochten, vissen, gas, water en langoesten bv

 

We pakken de ingewikkelde discussie, over ‘diervriendelijk doden’ op … Het formaat van deze jongen maakt een oplossing niet makkelijker.

 

Het blijkt ondertussen dat ‘kids-carnaval’ voor de deur staat in een naburig stadje. Het zou op de zondag kunnen zijn. Om 10.00 uur. We regelen een busje voor de drie gezinnen met kids (de Dingo is helaas al weg) dat ruim anderhalf uur te laat vertrekt. Vervelend is dat niet want een echte parade ontwaren we niet tot een uur of 1400. Levendig is het wel tijdens het wachten, niet in de laatste plaats door muziek-vrachtwagens die rond rijden en als doel lijken te hebben de hele jongste generatie van Tobago auditief definitief uit te schakelen. Minne gaat volledig op in de prachtig versierde kids die uiteindelijk langs trekken met hun verenigingen. De andere kinderen hebben meer oog voor alle ruim voorradige zoetigheid.

 

Na een uur of 4 voorbereiding zijn de kinderen dan toch opgelijnd voor De Parade

 

Alle kinderen nemen deel met verenging, die weer een thema uitbeelden. We zien veel vuur en vlam

 

Als het geen vlammetjes zijn, zijn het wel engeltjes, de kids van Tobago

 

Minne is van onze crews de enige die écht verkleed is: Prins Minne. Loes heeft een pietenrokje aangetrokken en zich laten voorzien van prinsessenschmink

 

Vrijwel alle kinderen in Tabago zijn belast met een ‘rugzakje’

 

Als je je handen niet nodig hebt om ijs, popcorn of worstenbroodjes te eten kan je het best je vingers in je oren stoppen

 

De plaatselijke baai wordt ondertussen afgekeurd als ankerstek. Golven!

 

De tijd schiet voorbij. We kopen een langoest die niet in de pan past maar wel ruim twee maaltijden voor meerdere gezinnen oplevert, we doen cito-toetsen, poetsen de romp, vertroetelen het staande wand, reanimeren de zonnepanelen, gaan weer mee speervissen met Robert van Calle II, snorkelen, trekken onze baantjes, spelen eindeloos in de hoge golven, slingeren nog 1000 keer van de boot, zwemmen op en neer naar de Agape, Calle II en Vagebond en weer terug, BBQen nog maar een keer (zelf gekochte tonijn en gespeerviste andere soorten), wandelen eens wat en bedenken dat er in de Carieb nog wel een paar maanden door te brengen valt. Heerlijk hier!

 

Terwijl de vaders in de stralende zon druk bezig zijn met school …

 

… wandelen de dames en Hans door het tropische woud.

 

…uhm tropisch Regen woud …

 

We schrikken ervan dat we al weer meer dan twee weken in de baai liggen. Als de wind weer wat inpakt en de golven onder de drie meter zakken ratelen op 16 februari de ankerlieren van onze vier boten tegelijkertijd. We zetten koers naar het noordwesten. De Bojangles, Agape en Calle II gaan op weg naar Grenada, Prickley Bay.

 

Bonte avond: ouders borrelen in de kuip en de kids kijken TV met pannenkoeken

 

Samenvattinkje Tobago, Charlotteville, Pirates Bay:

  • Diep ankeren (15-20 meter), goede grond
  • Wel swell nu en dan
  • Kom (of zeg dat je kwam) binnen kantoortijden om overtime fee (30 euro) te voorkomen
  • Mooi strandje met natuurlijke bron: dus zoet douchen!
  • Snorkelen: roggen, schildpadden, grote en kleine tropische vissen
  • Wandelen door tropisch regenwoud!
  • Veel van alles, van alles weinig: winkeltje, rotishopje, ijswinkeltje, wasservice, visafslagje, biep, gratis beetje wifi in het dorp
  • Vis zelf, of met een lokale visser op zee, of ga speervissen.
  • Water, gas, benzine is makkelijk te verkrijgen
  • Regel een ankertje voor je dingy om hem veilig af te meren aan de jetty

Next Post

Previous Post

9 Comments

  1. Minne 18th February 2018

    Ahaaa aan de foto’s te zien, niets veranderd gelukkig! Dat van die overtime hadden wij ook? maar verder inderdaad het paradijs!

    • Jesse de Metz 1st March 2018 — Post author

      Ah, was ik vergeten: waren jullie in 1 keer naar Tobago gevaren. Flink end! Groet!

  2. Gabor 18th February 2018

    Dat ziet er allemaal heel mooi uit hoor. Benieuwd of Grenada weer een ander beeld toont. Dikke zoen van ons.

    • Jesse de Metz 1st March 2018 — Post author

      Zekers. Ga het proberen up te loaden zo meteen. Er lijkt hier (voldoende) internet te zijn… Heel veel liefs terug en veel ijspret!

  3. Omi Ineke 18th February 2018

    En het is weer geweldig.!………zoals je schrijft, Jesse toch, denk ik, of ook wat van Caren?……………of levert zij vooral de werkelijk prachtige foto’s? Zeg Minne vooral dat ik zijn staartje bovenop zijn hoofd, als prins Minne bij het carnaval, super vind!
    Lieverds, fijn om vanmorgen te facetimen, dank!
    Dikke kussen van ons,
    Ineke

  4. Piet en Sarienske 20th February 2018

    We genieten weer mee! Wat een gezelligheid en mooie avonturen.
    Hier ook blauwe luchten …….. en berijpte bomen!

    • Jesse de Metz 1st March 2018 — Post author

      Wat leuk weer een berichtje. En van harte gefeliciteerd vandaag tante! Veel groeten aan de fam!

  5. Kasper 22nd February 2018

    Wauw Jesse,

    Wat een ontzettend gave ervaring! Heb het afgelopen uur even niet kunnen werken door jullie geweldige verhalen! Super gaaf ook in beeld gebracht!

    • Jesse de Metz 1st March 2018 — Post author

      Haha, dank Kasper. Leuk van je te horen! ‘t Is heel gaaf. Moet je ook doen! Sterkte maar weer met de arbeid :-). Groet!

Leave a Reply

© 2024 BOJANGLES

Theme by Anders Norén