Grenada et cetera

Ik had een oom met syndroom van Down. Hij was dol op muziek en had een ‘lieflings-LP’: ‘Trini Lopez at PJ’s’. De twinkeling in zijn ogen als die LP op stond, had ik de afgelopen dagen voor ogen, op Grenada. Immers, op die LP staat een nummer dat heet ‘Granada’ en ik had het deuntje dagelijks in mijn hoofd. Leuk swingende muziek wel, en fijn zo vaak aan Jaap te denken, maar ik wist eigenlijk niet eens zo zeker of dat nummer überhaupt iets te maken had met Grenada (of ging het over die Spaanse stad in Andalusië misschien?). Bij nader inzien wisten Caatje en ik sowieso weinig van Grenada. We associeerde het met een oude van dagen vakantie-oord noordwest van Tobago en bij die truttigheid sloot Trini Lopez dan wel weer mooi aan.

Ondertussen zijn we een stuk minder Grenada-naïef. Dramatische geschiedenis vanzelfsprekend, met de Carieben die het onderspit dolven na jaren van gevechten tegen opeenvolgende west-europese krijgsmachten die het eiland wilden inlijven om er suiker, cacao en koffie te laten planten. De Carieben sprongen na de laatste verloren strijd van een rots -Leapers Hill- omdat ze liever de dood verkozen dan overgave. Ondertussen bleek het eiland extreem vruchtbaar -‘Spicy Island’- en staat ondertussen de nootmuskaatnoot -ik bedoel maar, u ruikt de sperzieboontjes uit oma’s antieke keuken- in het nationale vaandel. Daarnaast komt er nogal wat chocolade van het eiland. Leuk, chocola en al die kruiden (kaneel, kakuma, kruidnagel, name it) maar daar lok je wellicht alleen de dames mee de touristen-traps in en dus wordt er ook op elke straathoek lokaal gestookte rum versleten. De heren kunnen dus probleemloos mee op reis. Voeg aan de spijzen toe stranden (we hebben er weer 1 in de top 10 van mooiste ter wereld), weelderige bloemenpracht, oerwoud en overdadig veel zon en je kan in het het hoogseizoen makkelijk 2 tot 4 cruiseschepen per dag kwijt in het hoofdstadje St George. De cruisepassagiers herken je easy, want ze dragen allemaal sneakers en de last van het vertegenwoordigd worden door een volslagen incapabele president. Komen ze niet van de ‘Atlantic Pride III’ gestiefeld om in een geairconditioneerde Mall Kentucky Fried Chicken te verorberen, dan kan het zijn dat ze per eigen jacht in Grenada aan kwamen. Bij bosjes liggen de jachten met de Stars en Stripes hoog in de achterstag gebundeld in de grootste baaien van het eiland. Hun eigenaars worden met haarlak en siliconen overeind gehouden en scheuren per MOAD (Mother Of All Dingies) tussen de boten door. Op de stranden die ze frequenteren valt per lokale dollar een leuke cocktail te verordineren en ook zeker een lokale interpretatie van fastfood. Voor echt eten moet je per busje het binnenland in. Over dunne weggetjes zijn prachtige dorpjes te bereiken en daar vindt het echte leven plaats. Kleurrijk, vriendelijk, verzorgd, geurig, fleurig en goedkoop. Na deze geruststelling en een duizelingwekkend bezoek aan de ‘Budget Marina’ (men bedoelt: zonder serieus budget hoef je hier de deur niet door) was het tijd een dagje tegen de noordoostpassaat in te knuppelen naar neveneiland Carriacou. Kende u dat ook al niet? Dan hier de korte bocht naar wikipedia, want in de paar dagen op Carriacou zijn we eigenlijk nét te weinig te weten gekomen om daar wat over te verhalen.

Naast Carriocou liggen wat plukjes eiland omgeven door rif en koraal (waaronder ‘Saline Island’). Daar moet je écht zijn. Als we dit blog posten hebben we ons er net met moeite van losgeweekt en zijn we naar het noorden vertrokken richting de Grenadines. We berichten u later!

in mini-konvooi varen we van Tobago naar Grenada. Middels enige mazzel weten we samen met de Calle II de squalls grotendeels te ontwijken

de onvermijdelijke regenboog vermijden we vanzelfsprekend niet

Met de bemanningen van de Agapè en Calle II doen we onze eerste officiële Caribische Rum Punch aan het strand. We relaxen een aantal dagen in de baai en hebben het er uiterst gezellig met elkaar.

Zwemles organiseren de kids zelf: zwemmen tussen de boten van de vloot. Oefeningetje lang zwemmen voor de leerlingen (gaat makkelijk) en oefeningetje loslaten voor de ouders (minder easy)

Ook belangrijk in de nautische opleiding: cool speeten met de rubberboot

Op road trip samen met de Agape en gereden door driver Morgan Freeman zien we de pracht van het land en de kracht van overal geld voor vragen. Mooi meertje bekijken. ‘You got a ticket?’ ‘Yes, we have!’ (not!)

We leren veel van Morgan. Over de huidige politieke situatie, maar bijvoorbeeld ook dat de Russen en de Amerikanen hier nog vrij recent landje-pik hebben gespeeld. Daarbij verloren de Russen enige materie

We stoppen bij een cocoa plantage met chocolade fabriek. We beginnen de rondleiding met een rijpe nutmeg! Skidderend mooi! En lekker hoor, op de sperzieboontjes. Of in de Rum punch! PS: niet inhaleren!

Het infotainment gaat voort: de cacao vrucht breek je open en dan tref je deze citrusachtige bonen. Witte velletje smaakt verrassend lekker!

Sorteren en in een bak onder bananenbladen en jutte zakken 6 dagen laten fermenteren.

Dan drogen in de zon, ook een kort weekje. Paar keer per dag de boel goed pedisch door elkaar schuifelen.

Even roosteren want dan kan het velletje er makkelijk af en een beetje crunchen: we hebben nibs over, pure, maar dan ook 100% púre cocao.

Verder rijden we, naar het noorden van Grenada. Daar ligt in de verte onze volgende bestemming: Carriacou. Pal in de wind en achter wat gezellig schuimkoppende golven…

We kijken hier uit vanaf Leapers Hill overigens. Sta daar even bij stil.

Wijze lessen kregen we van Morgan Freeman die van zijn pensioen geniet en op de taxi is geklommen

We bussen nog een dagje naar George Town

Bezoeken daar het chocolade cafe en drinken chocolade-thee.

Ondertussen malen we cacao voor volgende gasten

Dit is wel even iets anders dan als pijltje op de AIS. Groot!

Een paar dagen later zijn we in Carriacou, Tyrell Bay. Honderd mede-zeilers ankeren gebroederlijk door elkaar. Nog steeds wennen na de rust van Tobago.

Als de wind onder de 20 knopen zakt gaan we prachtig ankeren bij Saline Island. Hooguit vier bootjes tegelijkertijd gezien!

Ankeren kan er niet ’s nachts? Kan prima ’s nachts! (dank voor de tip Vagebond & Dingo)

Bovenwater paradijs

Onderwater paradijs

Het eilandje (waar een schuurtje op staat)  is particulier bezit en voor 19.5 miljoenen USD te koop. We roosteren er een marshmallow aan de vloedlijn. Dank u voor de gastvrijheid!

Heb je zin in na uren snorkelen

Héél veel zin!

We hebben immers vissen bekeken, tot op de bodem aan toe

en elkaar…

Lastig dit paradijselijke eilandje achter te gaan laten …