De wereld om ons heen is onmetelijk groot. Ons wereldje daarentegen overzichtelijk klein.
Op de top van een forse jongen, ik schat een meter of vier hoog, is het uitzicht gigantisch. De horizon rekt zich uit als we de golf beklimmen en krimpt een paar seconden later weer als we de top afschuimen. En alhoewel groots, is de variëteit in wat er te zien is vrij beperkt. Golven in miljarden, zwermen vliegende -zwevende- vissen in tientallen, een enkele verdwaalde vogel en één stipje op de horizon dat de Vagebond zou kunnen zijn.
Dan de nietigheid van onze boot: 13 meter kort, 3.8 meter smal, dobberend in die oneindigheid. Door het grote niets om ons heen, is onze Bojangles een intiemere plek dan ooit. Het is nogal duidelijk dat ons leven zich binnen de zeereling afspeelt. Het is haast ontroerend dat alles wat er op een dag gebeurt, gefaciliteerd wordt door deze combinatie van plastic, RVS, aluminium en zeildoek. De ruimte in de kuip voor ochtendgymnastiek over de VHF door Hans en Roos, het water dat we drinken, de blauwe plekken als we ons evenwicht verliezen: Bojangles heeft overal zijn aandeel. En hoe klein 13 meter ook mag zijn, de kinderen vragen regelmatig waar een van hun ouders uithangt en bediscussiëren met elkaar waar ze het best kunnen spelen: kuip, achterdek, kajuit, boeg?
Als de dag erop zit is naar bed gaan zo gepiept. Tandenborstels zijn zes stappen lopen weg van de kuip en van daaruit daar bed is een half trappetje af en een dubbel pasje de zee kooi in. Pyjama’s hoeven niet: het leven speelt zich momenteel af in een onderbroek.
De nabijheid van vrouw en kinders is heerlijk. Tijdens de afwas, in mijn nachtwacht, zie ik de ukken liggen slapen in de kajuit. In het schijnsel van het rode lichtje draaien ze zich om, smakken ze en zetten dan uitgeteld de ontspanning voort. Tussen de borden en het bestek door een kusje op de lieve hoofdjes is een bootbonus die het doen van afwas in de rollende boot volledig goed maakt.
Ondanks dat we vaak balans ervaren, in de eerste week van de oversteek, kloppen de verhoudingen ook regelmatig niet. De neerhouder komt los van de mast, vier schroeven kapot, en de oceaan is véél te groot. De kinderen vliegen elkaar een uur lang steeds in de haren en de boot is véél te klein.
Dan zien we vallende sterren, vangen een reuzen mahi mahi, zit de groove erin en komt Bojangles op tempo zonder geklots en geschommel en ervaren we de pracht van de oceaan, de macht van water en wind en weten we weer waarom we dit met z’n viertjes doen.
Bojangles
SOG 5,8 kts
COG 260 grd
Wind: ONO 14 kts
Pos: 10.55 N 37.52 W
Licht bewolkt
Temperatuur zeewater: 28,1 grd C
Temperatuur kajuit: 29,0 grd C
Activiteiten: mistigri spelen (wéderom een hit van de RF, dank jongens), half way cake maken, rekenles, weerkaarten binnenhalen
Menu van vandaag: Lunch: tomatensalade met vers gebakken brood. Diner: op de huid gebakken mahi mahi, gebakken aardappel, wortel-koolsalade
Peter Leferink 14th December 2017
Jesse en familie,
Mooi, echt bericht. Mooi geschreven ook, de oneindigheid van het water wordt zo wel gevoeld, evenals de omvang van Bojangles en de intimiteit van het samen zijn. Je maakt dichtbij wat veraf is. Daarmee komt zowel bewondering als zorg om een plek strijden.
Het ga jullie geweldig! Maar ook: tot gauw!
Peter
Jesse de Metz 2nd January 2018 — Post author
Dank Peter, voor je mooie lieve reactie. Hoe is ie daar? Vol enthousiasme het nieuwe jaar in hoop ik. De dagen lengen weer! Heel veel groeten aan de fam en een mooi 2018 voor allen
Richard 21st December 2017
Prachtig om jullie ervaringen te lezen en jullie te volgen. Zo’n grote drukke wereld en jullie varen daar met het grote niets om je heen en genieten van de beperkingen die Bojangles biedt.
Goede vaart verder.
Richard
Jesse de Metz 2nd January 2018 — Post author
Dank Richard. Leuk je weer te lezen. Veel groeten aan de familie en een goed en gezond 2018!